Xoves emotivo. Nana cruel.

Dúrmete, que xa estás a salvo de todo
O Sol foise entusiasmado
Saíulle ben
Este atardecer.

Dúrmete, que che vou a cantar
Unha nana tan cruel
Como a realidade

Era unha vez

Unha humanidade.

Eu que, eu que pensaba
Eu que cría firmemente no amor
Hoxe xa sei que non, que xa non importa
E que á vida hai que buscarlle outra razón
E busco nas cores do atardecer
E non a encontro.

Eu, que pasaba as noites en negociación
Eu, que te espero
Eu, que fixen cada segundo outro mundo mellor
Eu, que te espero
Eu, que velaba as noites enteiras.

Eu que, eu que querería poder contarte
Que aí fóra está a vida e só hai xente
Que quixese comprenderte
E abrazarte e alegrarte
E axudarche sempre.

Eu, que estudei ao ser humano, dígoche
Que non, que xa nada espero
Eu, que tentei comprender os seus motivos
Que non, que xa nada espero
Eu, que quixese atoparme contigo

Eu que, eu que pensaba
Eu que cría firmemente no amor
Non! Hoxe xa sei que non, que xa non importa
E que á vida hai que buscarlle outra razón
E busco nas cores do atardecer
E non a encontro.

Dorme, que aí fóra
Só hai monstros, só hai xente
Que te compra e que te vende
Que te odia e que che mente
Que tee rouba, que te mata
Que te viola e que non sente nada

Dúrmete, que xa se foi o Sol
Que tiña que facer, dixo, e marchouse
E prometeu volver ao amencer.

 

               Roberto Iniesta.

https://youtu.be/uKhnwdijf-8?si=xPIdlPuH3MoaMCAI