Os teus fillos non son os teus fillos,
son fillos e fillas da vida,
desexosa de si mesma.
Non veñen de ti,
senón a través de ti,
e aínda que estean contigo,
non che pertencen.
Podes darlles o teu amor,
pero non os teus pensamentos,
pois eles teñen os seus propios pensamentos.
Podes abrigar os seus corpos,
pero non as súas almas,
porque eles
viven na casa do mañá,
que non podes visitar,
nin sequera en soños.
Podes esforzarte en ser como eles,
pero non procures facerlles semellantes a ti,
porque a vida non retrocede nin se detén no onte.
Ti es o arco do cal os teus fillos,
como frechas vivas,
son lanzados.
Deixa que a inclinación,
son fillos e fillas da vida,
desexosa de si mesma.
Non veñen de ti,
senón a través de ti,
e aínda que estean contigo,
non che pertencen.
Podes darlles o teu amor,
pero non os teus pensamentos,
pois eles teñen os seus propios pensamentos.
Podes abrigar os seus corpos,
pero non as súas almas,
porque eles
viven na casa do mañá,
que non podes visitar,
nin sequera en soños.
Podes esforzarte en ser como eles,
pero non procures facerlles semellantes a ti,
porque a vida non retrocede nin se detén no onte.
Ti es o arco do cal os teus fillos,
como frechas vivas,
son lanzados.
Deixa que a inclinación,
na túa man de arqueiro,
sexa para a felicidade.
جبران خليل جبران بن ميکائيل بن سع