Somos un deses casos dos que no mundo posiblemente abunden ,
aínda que se saiban moi poucos. Ben, o noso quizá un
pouco máis especial.
Coñecémonos case de milagre, por moi
pouco case deixamos pasar a oportunidade. Estaba claro que non se podía
deixar pasar a ocasión. Por todo o que rodea a túa vida, polas
circunstancias da miña. Nun tempo, fuximos a vidas opostas estirando o
fío vermello que irremediablemente nos une. Iso
que nosoutros dous coñecemos.
Eu non, pero ti posiblemente quixeches parar todo, frearme, afastarme cada vez que me achegaba a ti
dos centos de xeito que fora. Descoñezo si che funcionou por momentos, teño a certeza que sempre non.
Xa
temos historias que contar, xa temos árbores que dan experimentadas
sombras e anos esquecidos por non compartidos, baleiros de nós.
Podemos
pensar, analizar e matizar, incluso se queres probamos a non ser, a non
falar,a non estar. Funcionará polo día, as veces; pero cando cheguen as
noites, as horas das bruxas, da Cinderella, eses momentos nos que sabes
que son para lembrar o que queres e non podes ter, funcionaría ...
funcionará con moita dor.
Nese intre de dor, da noite tan
escuro e de tanto medo ao pozo sen fondo que a vida nos trae por querer,
por sentir, por vivir, pensarás ... si me atrevese podería ser bo ....
Bo, poderías se te atreveses.
Ningún comentario:
Publicar un comentario