Non penses que porque me levantei
e funme tan fachendoso,
deixamos de estar xuntos.
A partir de aí, vou pola vida
coa miña horda de pensamentos,
eses que nunca coñecerás, por disparatados,
inexplicables, ridículos, ademais de instantáneos e volátiles.
Imaxes tolas
que xogan sen sentido
pola miña cabeza.
Pero como explicarche, a ti,
que sigo facéndoche o amor,
dicíndoche cousas que de súpeto esquezo,
mentres te cheiro nas miñas mans,
ou no aire,
que te acaricio en todo o suave
que vou tocando,
que vas ao meu carón sen estar.
Podería coller o teléfono para facelo,
pero rompería o feitizo,
estaría obrigado a aceptar que non estás comigo,
que estás noutro sitio,
noutra cousa.
Ademais, faríao mal, como se adoitan contar
este tipo de cousas, disparatadas, inexplicables, ridículas.
Por iso non o saberás,
aínda que que cho estou dicindo agora,
mentres non estás.
(Jorge Eduardo Cinto).
Ningún comentario:
Publicar un comentario