Selo da II República Española que aparece no reemplazo do ano 1932 do concello de Abadín.
O
golpe militar no estado Español do ano 1936 iniciouse a noite do 17 de xulio
na cidade de Melilla ao mando dos militares antigobernamentales Emilio Mola Vidal, Gonzalo Queipo de Llano
e Francisco Franco Baamonde. Deseguido a rebelión axiña se estendeu as outras
cidades coloniais de Tetuan e Ceuta. Xa ao día seguinte á rebelión
uníronse outras cidades xa dentro do territorio peninsular....
Ante esta situación o día 18 podía acontecer dúas cousas; unha era que o
golpe triunfara sen un derramamento de sangue importante, e outra que o
golpe fracasara, como así aconteceu; e o goberno legalmente elixido e constituído se fixera forte apoiado pola
masa social de esquerdas representadas maioritariamente polo "Frente Popular" e unha parte do exercito que considerara ser
fiel aos principios da Constitución da Segunda República do ano 1931.
Aconteceu esta segunda opción e deu comezo o enfrontamento entre a
sociedade, dando pé ao que se deu por chamar cos nomes dos bandos "Fascistas" e
"Rojos".
Os mozos forzosamente foron reclamados para matarse uns os outros
dependendo do lugar en onde se encontraban. O exercito do goberno do "Frente Popular"
sucesivamente foi chamando as 28 quintas en todo o territorio nacional
comprendidas entre o 1915 e o 1942. O exercito sublevado tamén foi
chamando as 14 quintas comprendidas entre o 1928 e o 1941. A diferencia
do número de quintas entre un bando e o outro vén dado polo feito que
todo rapaz que se encontrara en territorio controlado polas forzas antigobernamentales, dificilmente podía acudir á chamada do exercito defensor da
legalidade establecida.
Cada fusil empregado na guerra tiña ao redor de si unha persoa con unha
historia e unha realidade única, singular e irrepetíbel. Unha persoa
moi nova, un mozo que marchou da casa cheo de medo e incerteza, sabendo que
posiblemente non volvería a ver a súa xente e que en demasiados casos perderon a
súa vida; e noutros casos volveron maioritariamente con feridas e mutilacións, e algunhas desas feridas
non eran visible. Seguramente imaxinando a
morte cruenta que en calquera momento o atoparía; deixando xa unha viúva
solteira e fillos sen procrear. Tristemente imaxinaría as colleitas que
non ía sementar e as follas do outono que non ía ver podrecer. Non se
podían imaxinar o que supoñía principalmente para eles e a súas
familias, pero tamén para toda a sociedade, que uns homes egoístas
autoproclamados salvadores da patria, os chamaran para matarse.
Esas ideas que se apoderaron do pensamento dunha parte da sociedade
tamén estaban apoiadas polos intereses relixiosos que dende a igrexa
tamén xurdía. Esa sociedade aínda hoxe senten que non rematou a guerra,
que é preciso continuar coa mentira, coa inxustiza e coa dor.
Deixando atrás á anterior idea persoal sobre o acontecido; o que neste
traballo se publica e que fai referencia as listas dos quintos do concello de Abadín, foron
consultados nos arquivos do concello. Tamén o que fai referencia aos nomes dos
falecidos foron consultados, e polo tanto publicados no boletín oficial do estado que ata o ano 1959 tiña o nome oficial de "Gazeta". Na citada
publicación e por cada nome do soldado felecido, vén publicado a data do
falecemento, a pensión e o nome da persoa con dereito a percibila.
Quero apuntar que os falecidos que aparecen e están contrastados son cuarenta e dous, pero hai a posibilidade que sexan máis. A día de hoxe e ante o desinterese e xa que tampouco resulta unha comenencia tratar este tema, é moi complexo buscar información referente ao periodo histórico que vai dende o 1936 ata o 1975, etapa que trata a guerra civil e os anos da dictadura.
