Domingo emotivo. O medo.

O tempo rematou,

antes de que se apaguen todas as luces

non che direi os teus erros nin os acertos.

 

Dareiche as boas noites

e pecharei a porta,

direiche que te quero unha vez mais.

O tempo rematou,

así que, ai vai...

 

Eu non son o teu fillo,

ti non es o meu pai.

So somos dous homes dicíndonos adeus.

Non fai falta perdoar,

non fai falta esquecer.

Coñezo os teus erros

e ti coñeces os meus.

E mentres durmas

intentarei facerte sentir orgulloso.

Así que, papa, ¿Non podes tan só cerrar os ollos?

Non teñas medo,

agora tócame a min

escorrentar os monstros.

 

Durme toda a vida

e escoita unha derradeira palabra.

Podes sentir a miña man agarrada a túa,

xa me vou

deixarei a luz prendida

para que a escuridade non entre no teu corazón.

Non teñas medo ...